> Форум мужчин, главный раздел форума > Мужчины > Спорт > Беларускія сілачы (Белорусские силачи).

Ответ
 
Опции темы Оценить тему Опции просмотра
Старый 12.07.2016, 13:26   #1
Мужчина
Просто мужчина
 
Аватар для Мужчина
 
Регистрация: 17.05.2008
Сообщений: 12,831
Сказал(а) спасибо: 334
Поблагодарили 229 раз(а) в 201 сообщениях
По умолчанию Беларускія сілачы (Белорусские силачи).

Беларускія сілачы

Да гэтага часу на поўдні Крупскага, Барысаўскага, а таксама ў паўднёвай частцы Бярэзінскага раёнаў сярод мясцовых старажылаў бытуе мноства быляў і небылічак пра мясцовых жыхароў, якія валодалі калісьці незвычайнай сілай. У памяці народнай захаваліся і імёны некатарых з іх: Ціт Баравуля з Крупскага і Барыс Агеевіч Цішкавец з Вяляціч Барысаўскага раёнаў. Згодна сцвярджэнню асноўнай часткі нашых інфарматараў, незвычайная сіла гэтым сілачам была дадзена ад прыроды, і толькі некаторыя з апавядальнікаў паведамляюць, што атрымалі “мацакі” (“мацак” –– ад слова “моц”, “моцны”), фізічную моц пад час фізічнай работы. Мой дзед, Ермачонак Міхаіл Фёдаравіч (в. Лаўніца Барысаўскага раёна, 1899 г.н.) запэўніваў мяне, што, акрамя прыродных дадзеных, мясцовыя жыхары мелі прывычку займацца і штодзённымі спецыяльнымі трэніроўкамі.

“Старыя нават смяяліся з Барыса Агеевіча Цішкаўца, які ў маладыя гады бегаў з бервяном на плячах па лугах і балотах, прысядаў з ім, круціў яго на руках. За гэта ўсё людзі спачатку лічылі яго крыху прыдуркаватым”.

Успамінаў ён і яшчэ пра нейкага паслядоўніка сілача Б.А. Цішкаўца, які жыў у вёсцы Лаўніца. Прозвішча гэтага чалавека, на жаль, запамятаваў, але добра помню, што сваю фізічную сілу ён выкарыстоўваў вельмі арыгінальна.
Мужчина вне форума   Ответить с цитированием Вверх
Старый 12.07.2016, 13:26   #2
Мужчина
Просто мужчина
 
Аватар для Мужчина
 
Регистрация: 17.05.2008
Сообщений: 12,831
Сказал(а) спасибо: 334
Поблагодарили 229 раз(а) в 201 сообщениях
По умолчанию

Леснікі

“Леснікі,–– сцвярджаў мой дзед,––- не дазвалялі вазіць дровы або будаўнічы лес, не купіўшы яго, на кані. Гэта лічылася крадзяжом. А вось калі ты на плячах прынясеш дрэва з лесу, то ніхто за гэта не штрафаваў, і крадзяжом гэта не лічылася. Дык наш лаўніцкі (называлася яго імя) пойдзе ў лес, высеча там дрэва, раскрыжуе яго і кіламетры два ( да лесу было далекавата) бяжыць з ім па полі. Так ён да сенакосу і нацягаў на плячах будаўнічага лесу на лазню і стопку, а да восені змог і зрубіць яе. Смяяўся ўсё з леснікоў яшчэ: пакуль у іх новы закон выйдзе, я сабе і новую хату пастаўлю.”

Адносна такіх людзей у нашай мясцовасці ніколі не ўжывалі тэрмін “волат”, “багатыр” ці “асілак”. Багатырамі ў нас да гэтага часу называюць багатых, але толькі не фізічна моцных людзей (“Багатыр знайшоўся – пяць мільёнаў паклаў на вяселлі пляменніка”, “У нас багатыроў няма – усе на палучку жывуць”).

На нашу думку, да людзей, якія валодаюць рэальнай незвычайнай сілай, больш правамерным будзе ўжыванне тэрміна “сілач”. У нашай мясцовасці іх нярэдка яшчэ называюць “мацакамі” .
Мужчина вне форума   Ответить с цитированием Вверх
Старый 12.07.2016, 13:26   #3
Мужчина
Просто мужчина
 
Аватар для Мужчина
 
Регистрация: 17.05.2008
Сообщений: 12,831
Сказал(а) спасибо: 334
Поблагодарили 229 раз(а) в 201 сообщениях
По умолчанию

Сілач Ціт Баравуля з вёскі Гумны

Паданні (былі і небылічкі) пра сілу Ціта Баравулі з вёскі Гумны Крупскага раёна захаваліся да нашага часу толькі сярод яго старажылаў. Яны лічаць, што набыў Ціт сваю сілу ў працы цяжкай фізічнай, у асноўным пры раскарчоўцы ляд (участкаў зямлі сярод лесу), калі прыходзілася тапаром валіць стогадовыя дрэвы, раскрыжоўваць іх, звозіць іх на кані, рыдлёўкай і тапаром карчаваць пні, зносіць і паліць сучча. Займаўся Ціт і нарыхтоўкай вугалю для металургічнага завода ў вёсцы Чэрнеўка (Барысаўскі раён, 18 км ад Гумнаў), які ў мінулым стагоддзі належыў вялікім князям Раманавым і быў заснаваны імі ж. Даўно няма на нашай зямлі ні Ціта, ні вялікіх князёў Раманавых, ні металургічнага завода, але ў ваколіцах Гумнаў да гэтага часу засталіся абкапаныя конаўкай круглыя плоскія бугры дыяметрам да 10-12 метраў. Гэта рэшткі збудаванняў вуглякопцаў мінулага стагоддзя.
Мужчина вне форума   Ответить с цитированием Вверх
Старый 12.07.2016, 13:29   #4
Мужчина
Просто мужчина
 
Аватар для Мужчина
 
Регистрация: 17.05.2008
Сообщений: 12,831
Сказал(а) спасибо: 334
Поблагодарили 229 раз(а) в 201 сообщениях
По умолчанию

А выпальвалі вугаль

А выпальвалі вугаль, як сцвярджаюць старажылы, наступным чынам: бярвенні лісцевых парод (часцей бярозы), пабітыя на плашкі і добра падсушаныя, ставіліся стажком плашка да плашкі вышынёю да трох метраў, а пасля з усіх бакоў абкладваліся дзёрнам і абсыпаліся зямлёю, але так, каб толькі ўверсе і з чатырох бакоў заставаліся адтуліны. Знізу складня плашак падпальвалася, а дым выходзіў праз верхнюю невялічкую адтуліну. Дрэва павінна было не гарэць, а павольна тлець. Таму вуглякоп на працягу трох дзён і начэй дзяжурыў каля сваёй “домніцы” і назіраў, каб не дай Бог дзе-небудзь збоку паміж дзёрнам складні не завіўся дымок ці складня дроў не загарэлася вялікім полымям. Для гэтага на праваліны дзёрну зноў і зноў насыпалася зямля. Калі вугаль быў гатовы, дзёран і зямля акуратна здымаліся, вугаль выкапваўся з зямлі, прамываўся вадою і ў спецыяльных фурах адвозіўся ў Чэрнеўку на металургічны завод. Пры такой рабоце Ціту не было роўных: ён адной рукой клаў у складню трохметровыя плошкі (траякі), ды так хутка, што яго таварышы па працы ўдваіх не паспявалі іх падаваць. А калі пачыналі абкладваць драўніну дзёрнам, то не па адныму дзёрне цягнуў ён да складні, а па цэлыму стосе…
Мужчина вне форума   Ответить с цитированием Вверх
Старый 12.07.2016, 13:29   #5
Мужчина
Просто мужчина
 
Аватар для Мужчина
 
Регистрация: 17.05.2008
Сообщений: 12,831
Сказал(а) спасибо: 334
Поблагодарили 229 раз(а) в 201 сообщениях
По умолчанию

Ціт

Займаўся Ціт і пчалярствам (бортніцтвам). Расказваюць, што мог пад пахамі адразу несці дзве калоды пчол, адзін падымаў борці на таўшчэзныя сосны і елкі. Сала і мяса ён ніколі не еў падсмажаным або адварным, а толькі сырым (салёным і добра падсушаным).

Расказваюць пра Ціта Баравулю і тры легенды, якія крыху дапаўняюць партрэт гэтага вясковага сілача.
Мужчина вне форума   Ответить с цитированием Вверх
Старый 12.07.2016, 13:30   #6
Мужчина
Просто мужчина
 
Аватар для Мужчина
 
Регистрация: 17.05.2008
Сообщений: 12,831
Сказал(а) спасибо: 334
Поблагодарили 229 раз(а) в 201 сообщениях
По умолчанию

Пабіліся аб заклад

Пабіліся аб заклад. На бару ва ўрочышчы Яраш, з левага боку дарогі, да гэтага часу ляжыць горка гліны, добрых паўвоза будзе. Мой дзед Барыс гаварыў, што з’явілася гэта гліна тут вось як. Атрымалі ў Чэрняўцы гуменскія мужчыны грошы за работу, добра выпілі і слова за слова спрачацца пачалі: хто з іх колькі цаглін-сырцу з Чэрняўкі да Гумнаў данясе без адпачынку. Падышоў і Ціт: –– Данясу штук дваццаць,–– сказаў падышоўшы ў гэты час Ціт–– На гарнец гарэлкі б’юся на заклад.

Наклалі мужчыны Ціту на спецыяльнае прыстасаванне дваццаць штук сырых цаглін, узяў ён іх на плечы і подбегам пашыбаваў на Гумны. Ды так хутка, што яго таварышы ледзь паспявалі за ім. Беглі, кажуць, языкі высалапіўшы. Стаміліся страшэнна (гэта ж не смешкі 18 км у адзін бок), а Ціту хоць бы што: шыбуе наперадзе іх і не аглядваецца нават.

–– Стой, Ціт, давай адпачнём і перакусім!

А Ціт у адказ з ухмылкай: –– А вы ж сказалі, каб без адпачынку. Перахітрыць хочаце?

Засталося да Гумнаў недзе кіламетры паўтары, не больш.Забеглі мужыкі з апошніх сіл наперад, разаслалі каля дарогі світку, паклалі на рушніку закуску, паставілі гарэлку.

–– Кідай ты, Ціт, гэтую гліну. Выйграў, сядай з намі. Дома жонкі выпіць не дадуць спакойна.

Толькі тады паверыў ім Ціт. Паставіў ён цэглу на зямлю пад сасонку і прысеў побач. А тут і дождж пайшоў. Цэгла ўся і размякла. Так і ляжыць яна цяпер грудам гліны сярод дарогі.

Калі папярэдняя быль апавядае аб сіле і тэхніцы пераносу цяжару Цітам (подбегам пашыбаваў да роднай вёскі), то наступная сведчыць аб тым, што ён вельмі добра валодаў тэхнікай рукапашнага бою. (З аповеду Баравулі Адама Пракопавіча, 1928 г.н., запісана ў 1970 годзе).
Мужчина вне форума   Ответить с цитированием Вверх
Старый 12.07.2016, 13:30   #7
Мужчина
Просто мужчина
 
Аватар для Мужчина
 
Регистрация: 17.05.2008
Сообщений: 12,831
Сказал(а) спасибо: 334
Поблагодарили 229 раз(а) в 201 сообщениях
По умолчанию

Чаму луг на Беразіне застаўся за гумнянамі

Чаму луг на Беразіне застаўся за гумнянамі. “Гумняне раней жылі ў Рэпішчы, што недалёка ад урочышча Лысы Бераг на Бярозе. Калі ж пачалі замест рэпы садзіць бульбу, то рашылі пераехаць на свае асноўныя землі, дзе стаялі іх гумны з ёўнямі, а сена з луга вазіць на конях дамоў, ужо ў новую вёску. Большасць жыхароў і пераехала ў цяперашнія Гумны (так пасля і назвалі вёску), а некатарыя ў Аздзяцічы, Мётчу, Ліванава і Вяляцічы. Доўгі час на сенакосы гумнян ніхто вока не клаў, але аднойчы аздзяціцкія неяк сабраліся, гэтак чалавек дваццаць, і рашылі скасіць гуменскія сенакосы ўціхую. А была тады такая завядзёнка: калі адзін раз скасіў, то наступны год можно касіць смела не спі ў шапку.

Ну, косяць, значыць, яны каля Лысага Берага, аж косы свішчуць на ўсю акаліцу.

А Ціт гуменскі неяк быў у Чэрнеўцы. Яму і падказалі яўрэі чэрнеўскія, што на гуменскіх сенакосах робіцца. Паслаў Ціт у Гумны чалавека за мужчынамі, а сам схапіў касу – і на Лысы Бераг. Аздзяціцкія ўбачылі, што нехта адзін нясецца на іх з касой, але спакойна так сабе ідуць у пакосе, бо што адзін чалавек можа зрабіць, думаюць, супраць такой ватагі. Калі той падбег бліжэй, то яны і пачалі акружаць яго з косамі наперавес. Тут Ціт і разышоўся: як шморгнуў касой у адзін бок, косы ў пярэдніх за колькі метраў з рук паляцелі. Ён ім кассём-кассём у плечы і да наступных — і ў тых толькі косы на сонцы заблішчэлі. Кажуць, разагнаў ён усіх аздзяціцкіх, косы іх пазбіраў, сам сеў каля будана і пачаў луг старажыць. І старажыў, пакуль гумняне на конях не прыехалі.

А пабітыя аздзяціцкія прыбеглі да сваёй пані і пачалі скардзіцца на Ціта. Тая выслухала сваіх і кажа: –– Чыя сіла, хай той лугам і валодае! Так гуменскі луг і застаўся за гумнянамі.

Ціт Баравуля адрозніваўся ад навакольных сялян не толькі сваёй сілай, але яшчэ і тым, што не баяўся ніякіх забабонаў, мог устапіць у спрэчку нават з чараўнікамі і ведзьмарамі, заўсёды заступаўся за пакрыўджаных, бо быў вельмі справядлівы чалавек. (Запісаў Баравуля М.А. ад Ермачонка Міхаіла Фёдаравіча, 1899 г.н. в. Лаўніца Барысаўскага раёна).
Мужчина вне форума   Ответить с цитированием Вверх
Старый 12.07.2016, 13:30   #8
Мужчина
Просто мужчина
 
Аватар для Мужчина
 
Регистрация: 17.05.2008
Сообщений: 12,831
Сказал(а) спасибо: 334
Поблагодарили 229 раз(а) в 201 сообщениях
По умолчанию

Ціт і навасельскі чараўнік

Ціт і навасельскі чараўнік. У Старай Маталызе раней стаяла смалакурня, а каля яе была карчма, якую трымаў яўрэй. У нядзелю ў тыя часы ніхто не працаваў, людзі часцей за усё ездзілі ў госці, хадзілі ў царкву ці адпачывалі. Мужчыны збіраліся і ў карчме: выпіць, закусіць, пагаварыць, аб падзеях у свеце даведацца.

Аднойчы да стараматалыжскага карчмара ўзнадзіўся есці і піць на дармаўшчынку адзін навасельскі чараўнік (з вёскі Наваселле Бярэзінскага раёна). Прыйдзе ў карчму і з пагрозамі: — Абрамка, стаў на стол закуску і выпіўку, а то счарую і цябе, і тваіх дзяцей, і жонку, і скаціну…

Абрам (а яўрэй гэты чараўніцтва ой як баяўся!), і поіць, і корміць гэтага чараўніка і месяц, і другі… А той так абнаглеў, што сяброў пачаў з сабою калі-некалі прыводзіць. Паглядзеў Абрам, што і разарыцца так нядоўга.

Аднойчы ў нядзелю, ідучы ці то з Чэрнеўкі, ці то з Вяляціч, зайшоў у карчму Ціт. Абрам пасадзіў яго і расказаў пра сваю бяду. – Дзе той чараўнік?- спытаў падвыпіўшы Ціт.- Пакажы мне яго, Абрамка.

А чараўнік ужо на парозе і апрануты ва ўсё святочнае, белае і вышыванае. Садзіцца за асобны стол і кліча Абрама: — Абрамка, накрывай жа хутчэй стол, а не то – счарую. – Паспрабую счараваць лепш мяне,- гаркнуў з-за суседняга стала Ціт.

Згроб ён чараўніка ў ахапку, ускінуў сабе, як барана, на плечы і панёс да бочкі з дзёгцем. Акунуў адной рукой чараўніка ў дзёгаць разам з галавою, падняў над бочкай і пытае: — Будзеш чараваць? Навасельскі чараўнік маўчыць. Ціт яго яшчэ раз у бочку з галавою: — Ці будзеш чараваць? І так да таго часу, пакуль чараўнік не папрасіў літасці. З таго часу і чараваць забыўся, і ў карчму да Абрама – ні нагою. (Запісаў Баравуля М.А. ад бацькі ў 1971г.)
Мужчина вне форума   Ответить с цитированием Вверх
Старый 12.07.2016, 13:30   #9
Мужчина
Просто мужчина
 
Аватар для Мужчина
 
Регистрация: 17.05.2008
Сообщений: 12,831
Сказал(а) спасибо: 334
Поблагодарили 229 раз(а) в 201 сообщениях
По умолчанию

Сілач Барыс Агеевіч Цішкавец з в. Веляцічы

У дзяцінстве нічым асаблівым, як кажуць старыя, будучы сілач не выдзяляўся. Ведаў аб яго сіле толькі бацька, але нікому сынам не хваліўся, бо баяўся, каб людзі не сурочылі. Нават наказваў другому сыну і жонцы пра сілу Барыса. А даведаўся ён пра тое, што сын вельмі моцны, аднойчы ранняй вясной, калі яны паехалі ў дровы ўтраіх на санках. Стаяла адліга, і снег ужо добра размок. Нагрузілі яны ў лесе добры воз бярэзніку і пайшлі побач з санкамі. У лагчынцы, дзе снегу за зіму намяло значна больш і ўжо паказалася талая вада, конь і застраў. Як не натужваецца конік, а не можа выцягнуць воз. Стары Агей хацеў ужо з сынам другім скінуць крыху бярэзніку, але Барыс астанавіў іх. Распрог ён каня, узяўся сам за аглоблі і выцягнуў санкі з дрывамі на ўзгорачак.
Мужчина вне форума   Ответить с цитированием Вверх
Старый 12.07.2016, 13:30   #10
Мужчина
Просто мужчина
 
Аватар для Мужчина
 
Регистрация: 17.05.2008
Сообщений: 12,831
Сказал(а) спасибо: 334
Поблагодарили 229 раз(а) в 201 сообщениях
По умолчанию

Сіла Барыса і вяскоўцы

Праз нейкі час даведаліся пра сілу Барыса і вяскоўцы. А было гэта так. Летам усе хлопцы ганялі коней на начлег. І была ў Вяляцічах і навакольных вёсках такая гульня; хто хутчэй з начлегу сваіх коней дадому прыгоніць. Гэта каб пахваліцца сваімі коньмі, іх хуткасцю і ўпытанасцю. З самага лугу імчалі начлежнікі навыперадкі, хто хутчэй каго абгоніць, збіваючы ў адстаючых ездакоў шапкі. А Барыс быў па прыродзе вельмі спакойны і ціхмяны. Вось адзін з галавы яму шапку скінуў. Барыс яе падняў і далей едзе на кані. А тут і другі скінуў, і трэці… Барыс раззлаваўся. Падняў ён яшчэ раз шапку, нацягнуў яе на самыя вушы і пачаў даганяць свавольнікаў. У аднаго шапку з галавы схапіў, у другога, у трэцяга… І вырваўся на сваім коніку наперад, калі сабраў шапкі ва ўсіх начлежнікаў. Першым падскакаў на кані да вёскі, дзе на самым яе краі стаяла клець, саскочыў з каня каля яе, адной рукой падняў за вугал, паклаў усе шапкі на камень і апусціў клець на месца. Падскакалі на конях начлежнікі, паспарабавалі падняць пабудову, каб забраць з-пад вугла свае шапкі, і колькі не тужыліся ўсім гуртам, не змаглі гэта зрабіць. Прыйшлося ім Борыка цэлы дзень улагоджваць, каб аддаў ім шапкі. Той на вачах амаль усяго свайго пасёлка (а іх ў Вяляцічах дванаццаць) і прарабіў гэта, адной рукой падняўшы будынак за вугал. Пасля з ім пачалі баяцца так жартаваць і ўсе пачалі, ад старога да малога, называць не Борыкам, а Барысам Агеевічам.

Памятаю, як расказваў мне дзед і другія мясцовыя жыхары яшчэ пра тое, што выступаў пасля Барыс Агеевіч Цішкавец як барэц і ў Беларусі, і ў Расіі, і нават у Парыжы, дзе яго і скінулі, так і не здолеўшы перамагчы, замежныя сілачы з другога паверха і пры гэтым моцна паламалі яму рэбры. У 20-ыя гады, у час грамадзянскай вайны і пасля яе, хадзіў ён па вёсках і выступаў у клубах, якія тады толькі пачаналі арганізоўвацца. (З аповяду Ермачонка Міхаіла Фёдаравіча, 1899 г.н. в. Лаўніца).
Мужчина вне форума   Ответить с цитированием Вверх
Ответ

Опции темы
Опции просмотра Оценка этой темы
Оценка этой темы:

Ваши права в разделе
Вы не можете создавать новые темы
Вы можете отвечать в темах
Вы не можете прикреплять вложения
Вы не можете редактировать свои сообщения

BB коды Вкл.
Смайлы Вкл.
[IMG] код Вкл.
HTML код Выкл.

Быстрый переход



Текущее время: 15:50. Часовой пояс GMT +3.


Вид форума:

форум мужчин
Мужской форум,форум мужчин,общение для мужчин про женщин,авто,пиво,секс

Яндекс.Метрика